Eibarko euskara hiztegia
leku
1.
iz.
(TE).
Lugar,
sitio,
paraje.
Pelotalekua eta bolatokixa, alkarren onduan ziran Eibarren. /
Lezeta, leiza lekua; Elorreta, elorra ugari izango zan lekua; Arrieta, "pedrera". /
Hori ez hemen. Okerreko lekura jo dok. (Zirik 88).
/
Sartu zan geixo bat medikuaren konsulta-lekuan. (Zirik 102).
Ik.
toki,
lekutako,
lekutan,
lekutara,
lekutatik.
leku emon.
[leku eman]
.
du
ad.
(TE).
Consentir,
permitir.
Zeuk leku emon detsazu lotsagabe bat izan deiñ. / Tú le has dado lugar a que sea un sinvergüenza. /
Neurtu zetsan bizkarra [...] ogerako haren suak zihero amatauta lagarik, lekurik emon gabe benetako makillalarixa zeiñ zan igartzeko. (Ibilt 464).
lekua egin.
du
esap.
(OEH).
Hacer sitio,
dar paso a.
Ha sartzeko lekua eingo bazan, euretariko batek urten bihar izaten ei eban. (Zirik 105).